Praca w pojedynkę (ang. lone worker) odnosi się do sytuacji, w których zadania są wykonywane przez jedną osobę, bez bezpośredniego towarzystwa innych. Wiele takich czynności, jak na przykład praca biurowa, wiąże się z minimalnym ryzykiem i nie stwarza istotnych zagrożeń. Jednak istnieje również sporo zawodów, w których ryzyko wypadku jest większe, takich jak praca technika utrzymania ruchu eksplorującego trudno dostępne obszary zakładu czy inspektora pracującego w terenie. Są też sytuacje, gdzie ryzyko jest umiarkowane, ale pracownik należy do grupy podwyższonego ryzyka zdrowotnego lub wykonuje zadania w odosobnieniu przez cały dzień, np. technik obsługujący odległą stację energetyczną.

Zatrudnienie dodatkowego pracownika wyłącznie w celu nadzoru pracownika samotnego jest nieopłacalne i mało efektywne, ponieważ często taka osoba nie miałaby innych zadań do wykonania poza potencjalnym wsparciem. Tradycyjne metody, takie jak obowiązek regularnego meldowania się, również są dalekie od ideału. Opóźnienia w zgłoszeniu braku kontaktu mogą skutkować zbyt późną reakcją, a dodatkowo angażują inne osoby, co generuje wysokie koszty. Monitoring za pomocą kamer, choć przydatny, wymaga ciągłej obserwacji, co również jest czasochłonne i kosztowne.

Przyciski alarmowe, które pracownik uruchamia w sytuacji zagrożenia, są niewystarczające. Ich skuteczność opiera się na założeniu, że osoba poszkodowana w wypadku będzie w stanie samodzielnie nacisnąć przycisk, co w wielu sytuacjach, takich jak upadek ze schodów czy poważne obrażenia, jest mało prawdopodobne. Również systemy oparte na kartach identyfikacyjnych pozwalają określić lokalizację pracownika w pomieszczeniach, ale nie monitorują zagrożeń w czasie rzeczywistym ani nie oferują komunikacji w nagłych przypadkach.

Dlatego praca w pojedynkę wymaga nowoczesnego podejścia opartego na systemie bezpieczeństwa. Taki system powinien zapewniać stały monitoring pracownika oraz automatyczne alarmowanie odpowiednich osób w przypadku upadku, braku ruchu, niezgłoszenia się w określonym czasie, aktywacji przycisku SOS czy wykrycia gazów w otoczeniu. Ważnym elementem jest również precyzyjna lokalizacja pracownika zarówno na zewnątrz, jak i wewnątrz budynków, a także możliwość komunikacji głosowej o szerokim zasięgu.

Kanadyjska firma Blackline Safety opracowała kompleksowe rozwiązanie, które wykorzystuje zaawansowane sieci komunikacyjne, umożliwiając szybkie i łatwe wdrożenie zarówno w małych, jak i dużych przedsiębiorstwach. Dzięki temu praca w pojedynkę może być bezpieczna, a pracownicy mają pewność, że w sytuacji zagrożenia uzyskają realne wsparcie.

Przykłady zagrożeń pracy w pojedynkę

Niebezpieczna emisja gazu

Przebywając w różnych przestrzeniach, zwłaszcza przemysłowych, w których może nastąpić wyciek szkodliwych dla zdrowia gazów, bądź może zaistnieć obniżona wartość tlenu w powietrzu, lone worker jest narażony na zatrucie, utratę przytomności, a nawet życia. W przypadku zagrożenia ze strony emisji gazów pracownik samotny zostanie ostrzeżony przez detektor gazu Blackline G7c. O sytuacji niebezpiecznej dowiedzą się również w tym samym czasie operator w centrum monitorowania oraz przełożony, do którego przesyłane będą alerty z urządzenia pracownika.

Upadki w miejscu pracy

Niebezpieczny upadek może się przydarzyć praktycznie każdemu. Schody, półpiętra, śliskie powierzchnie, zbocza to tylko niektóre przestrzenie, na których może dojść do upadku i niebezpiecznego urazu, łącznie z utratą przytomności. Czujniki upadku zamontowane w Blackline G7c natychmiast informują o wydarzeniu centrum monitorowania, a lokalizacja GPS pomoże szybko odnaleźć pracownika i udzielić mu natychmiastowej pomocy.

Utrata przytomności

W przypadku utraty przytomności przez pracownika lub sytuacji, w której zostanie on unieruchomiony, zadziała czujnik bezruchu w Blackline G7c. Urządzenie po zarejestrowaniu braku ruchu w określonym czasie automatycznie wysyła alert i informuje centrum monitorowania oraz przełożonych o konieczności interwencji.

Brak możliwości wezwania pomocy w zasięgu głosu

Większość systemów bezpieczeństwa zakłada, że pracownicy w sytuacji zagrożenia będą w stanie wezwać pomoc, na przykład wołając współpracowników lub używając telefonu. Tymczasem pracownik pracujący w pojedynkę (tzw. lone worker) z definicji wykonuje swoje obowiązki w odosobnieniu. Nie musi to być znaczna odległość. Wystarczy, że znajduje się ponad 100 metrów od innych osób, pracuje w odizolowanym pomieszczeniu o dźwiękoszczelnych drzwiach lub w miejscu, gdzie hałas maszyn skutecznie tłumi głos.

W takich przypadkach niezbędne jest zastosowanie systemów komunikacji głosowej. Urządzenie Blackline G7c wyposażone jest w funkcję push-to-talk, działającą jak klasyczne krótkofalówki. W sytuacji, gdy pracownik z powodu urazu nie jest w stanie mówić, może użyć zatrzasku SOS, który automatycznie uruchamia głośny alarm w urządzeniu oraz natychmiast informuje operatora w centrum monitorowania o zagrożeniu.

Dzięki modułowi GPS, system Blackline Safety pozwala szybko i precyzyjnie zlokalizować pracownika i udzielić mu pomocy, nawet w rozległej przestrzeni przemysłowej czy terenie zewnętrznym.

Niebezpieczeństwo przemocy od innych osób – cichy alarm

W niektórych sytuacjach zagrożenie dla pracownika pracującego w pojedynkę może wynikać z obecności osób trzecich np. napad, kradzież czy wtargnięcie nieuprawnionych osób na teren zakładu. W takich przypadkach kluczowe znaczenie ma szybkie, ale dyskretne wezwanie pomocy.

Urządzenie Blackline G7c wyposażone jest w funkcję cichego alarmu, który pozwala pracownikowi uruchomić powiadomienie bezpieczeństwa bez wzbudzania podejrzeń otoczenia. Alarm ten natychmiast trafia do operatora w centrum monitorowania, który może ocenić sytuację i podjąć odpowiednie działania.

Dodatkowo system umożliwia komunikację tekstową z pracownikiem, co pozwala na przekazanie instrukcji postępowania w bezpieczny sposób bez potrzeby użycia głosu. Jednocześnie operator ma możliwość wezwania odpowiednich służb ratunkowych i przekazania im dokładnej lokalizacji pracownika.